شمیم| محمدحسن فیضی: شعرهای امروز یک قرن دیگر، شعر قدما حساب می‌شود

محمدحسن فیضی می‌گوید: شعرهای امروز صد سال دیگر به عنوان شعرهای قدما شناخته خواهد شد. ما چرا نباید استفاده کنیم؟

المپیاد فیزیک ایران ـ حوزه مسجد و هیأت ـ امیرحسین کسائی: هیأت «دلریش» در میان مجالس تهران به محفل شعرهای فاخر و استخوان‌دار مشهور است. جلسه‌ای که روضه آن هم بر پایه شعر بخش اعظم جلسه را شامل می‌شود. از میان مداحان مشهور و قدیمی این جلسه، نام یک جوان از نسل «فیضی»‌ها در میان هیأتی‌ها بسیار شناخته شده است. جوان شعربلدی که حضور در دیگر مجالس هم موجب افزایش عیار آن‌ها از باب شعر می‌شود. از محمدحسن فیضی می‌گویم که با او در هفتمین برنامه «شمیم» به گفت‌وگو نشستیم.  قبول شدن در کنکور شرط مداح شدنم بود چگونه شد که وارد عرصه مداحی شدید؟ گویا حاج رسول پدرتان شرط گذاشته بود که اول باید کنکور قبول شوید؟ الحمدلله از زمان طفولیت که تقریباً خود را شناختم، در جلسات روضه به برکت حضرت سیدالشهدا(ع) حضور داشتم. پدرم روضه‌خوان بود و ما هم به این واسطه زلفمان به این دستگاه گره خورد. ایشان بودند ماهم زلفمان گره خورد. متولد سال ۱۳۶۲ هستم. مداحی را از ۱۸ سالگی شروع کردم. پدرم گفته بود شرط مداح شدنم قبولی در کنکور است. معتقد بود اول باید از درس من خیالشان راحت شود، بعد از آن اجازه دارم که جدی خواندن را دنبال کنم. این که کی وارد بحث خواندن و روضه و مداحی شدم، تقریباً می‌توان گفت از بعد از اینکه دوران دبیرستان تمام شد و وارد دانشگاه شدم.

پدرم به راحتی به مداحان تازه‌کار در دلریش میدان می‌دهد از پدرتان حاج رسول فیضی که از مداحان سنتی‌خوان آذری‌زبان کشور ما هستند، چه نکات و آموزش‌هایی دیدید؟ بیش‌ترین چیزی که ازش یاد گرفتم، علاوه بر آن، مباحث خواندن و نکاتی که در مورد ستایشگری اهل بیت(ع) به من می‌گفت، اخلاص و توکل اوست که نه فقط برای من بلکه برای همه دوستان حاضر در جلسه دلریش نشو و نما دارد و همه مرهون همین راهنمایی‌های او هستند. بسیاری از زمان‌ها دیدم که در جلسات دیگر ریسک نمی‌کنند تا میکروفون حتی برای یکی ـ دو دقیقه به دست یک جوان دهند که امتحان پس نداده است، اما پدرم با خیال آسوده و روی باز به تمام افرادی که در جلسه حضور پیدا می‌کنند حتی به تازه‌واردها میکروفون می‌دهد و از حضور دیگران استقبال می‌کند. او به آن‌ها می‌گوید راحت بخوانند و حتی اگر خراب هم کردند، ایرادی ندارد. اختلاف ما با بعضی از دوستان همین است که متاسفانه از دو طرف به ما فحش می‌دادند. بعضی‌ها می‌گویند شعر قدیمی فقط باید خوانده شود و اگر در جلسه دلریش به جز عمان سامانی و نیر و … خوانده شود، شأن جلسه پایین می‌آید. برخی دیگر هم می‌گویند شعرهای جوان‌ها را هم اجازه دهید خوانده شود